Μαζί σου έμεινα…

Μαζί σου έμεινα…
στο άγγιγμά σου
τυλιγμένη,
στην αγκαλιά σου
ζεσταμένη,
παραφωνία…
στη βαρυχειμωνιά της ζωής,
θερμή ανάσα
μ’ αντίθετη φορά
στην παγωνιά του αγέρα
Μαζί σου έμεινα…
πλαγιάσαμε αντάμα,
η εποχή
ψυχρή…
μη μας κρυώσει ,
οι άνεμοι
σαρωτικοί…
να μη μας στροβιλίσουν,
τη λίγη μας ζωή…
να μην την χαραμίσουν
Μαζί σου έμεινα…
ώσπου
η μορφή σου έσβησε
στην πάχνη του χιονιού
θαμμένη…
μα εγώ επέμεινα,
καρτέραγα…
ήλιο χρυσόθωρο
να λιώσει το χιονιά
κι ύστερα σιώπησα…
γίναν αγάλματα οι μορφές,
σφιχταγκαλιάστηκαν,
μαζί πετρώσανε
σαν όνειρο…
που πανδαμάτορες οι χρόνοι
το στοιχειώσανε…
(ΕΙΡΗΝΗ ΛΑΓΟΥΒΑΡΔΟΥ)
Γλυπτό: George Lundeen

Πηγή. Eirini Varvara Lagouvardou