Για τις αναγνώστριες του Απέραντου Γαλάζιου…

Κάνοντας μια μικρή παράκαμψη από την συνήθη αρθρογραφία του μπλογκ αυτούς τους πολύ δύσκολους καιρούς, αισθανθήκαμε την υποχρέωση να αφιερώσουμε στις δεκάδες αναγνώστριες μας ( πιο ειδικά του Facebook)   ένα πολύ όμορφο τραγούδι σαν ευχαριστώ.Ονόματα δεν γράφουμε,άλλα όσες κυρίες το διαβάσουν θα καταλάβουν, αφορά όλες μαζί και κάθε μία ξεχωριστά. Επίσης σε αυτές που βάζουν τακτικότατα like στα άρθρα
και ας μου επιτραπεί, σπέσιαλ αφιερωμένο σε παλιά φίλη μας και σχολιάστρια του μπλογκ, μια κυρία που όπως λέει και το τραγούδι «Ολου του κόσμου οι Κυριακές λάμπουν στο πρόσωπο της»
Μαν. Αρκάς

_____________________________________________________________

Σβήνω απ’ την άμμο όλα τα χνάρια
απόψε που σε κυνηγάνε,
ξέρεις δε φταίνε τα λιοντάρια,
αν μείνουν νηστικά πεινάνε.
Υποταγμένα σε κριτές,
υποκριτές και τους μοιραίους
κήρυκες που από ουρανούς
κι από άμβωνες ωραίους
λένε πως σ’ έφερε ως εδώ
μαύρο καράβι, μέγα πάθος
όμως το ξέρουν κατά βάθος…

Αερικό είσαι, αερικό…
Αερικό είσαι, αερικό…

Όσοι δε θέλουν να θυμούνται
πότε και που αντισταθήκαν,
ποια τείχη γκρέμισες και βγήκαν,
ποιες φυλακές να μη φοβούνται,
τώρα σε θέλουνε σκυφτό,
τώρα σε θέλουν νικημένο,
ανήμπορο κι υποταγμένο
για να ξεχνάνε αυτό που ήταν.
Θα `ρθει μια μέρα ένα παιδί,
τη μέρα που θα επιστρέψεις,
θα `ρθει αυτό, μην το γυρέψεις
και θα σου πει…

Αερικό είσαι, αερικό…
Αερικό είσαι, αερικό…

Στίχοι, μουσική, εκτέλεση, Παύλος Παυλίδης