ΠΕΡΙ ΣΑΙΞΠΗΡ

Α)Όντως ο Ερρίκος ο Η! ήταν "ατακτούλης" αν και δεν ήταν μόνο για προσωπικούς λόγους πάρα το γέγονος ότι στα νιάτα πρέπει να ήταν από τους ωραιοτέρους άνδρες στην Ευρώπη (βλέπε πορταίτα του Χολμπείν) κάθως ανήκε σε μια δυνάστεια η όποια είχε αποκτήσει το θρόνο της Αγγλίας σχετικα΄προσφάτα και όλη (η ομολογουμένως επιδέξια) προπαγάνδα  της (βλέπε π.χ. την χρήση της "προφητείας του Μερλίν" για την νίκη του κόκκινου δράκου των Ουαλών  καθώς,ο οικος των Τυδώρ (Τιουντόρ) ήταν Ουαλλικής προέλευσης εναντίον του λεύκου δράκου των  Αγγλοσάξωνων) δεν μπόρουσε να κρύψει το γεγόνος ότι τα δικαιώματα της στο θρόνο ήταν καθέ άλλο παρα αδιαμφιστήτα (ηγέσια της παράταξης του "κόκκινου ρόδου" -Λανκαστέρ ελείωψη άλλου και η νική της στην μάχη του Μποσγούορθ το 1485), κατάσταση η οποιά δημιούργούσε έναν ψυχολογικό καταναγασμό να αποκτήσει πάση θύσία έστω ένα αρσενικό παιδί -κληρόνομο και διάδοχο...Αν και ΔΕΝ είναι η ΄΄θέση μου να κάνω υποθέσεις κατα πάσα πιθανοτήτα αν είχε κανεί ενα εστώ αγόρι με την Αικατερίνη της Αραγωνίας αντί για την Μαιρή (μετέπειατα γνώστη ως¨"Μαίρη η Αιμοβαθής") κατά πάσα πιθανοτήτα δεν θα ξενοκοίταζε και η Αγγλία θα ήταν Ρωμαιοικαθολική πάνω κάτω σαν την Γαλλία...Ο Σαίξσπήρ σαφώς και συμετείχε στην "προπαγανδιστίκη μηχάνη" των Τυδώρ (βλέπε "Ερρίκο ΣΤ" μέρη Α-Γ και τον "Ριχάρδο Γ!") όπως και του Ιάκωβου Α! Στιούαρτ βασιλία της Αγγλίας(και ΣΤ! της Σκώτιας)στα τελευταίατου χρόνια (και υπάρχει πιθανοτήτα να ήταν αναμεμειγμένος στην "Επαναστάση του βαρώνου του ΄Έσσεξ")  αν και θα ήταν μεγάλη υπεραπλούστευση να τον θεωρήσουμε ως ένα απλό προπαγανδιστή.Από την άλλη όμως όμως δεν πρέπει να θεωρηθεί και πιο πιο σημάντικος "αγωγός διαχύσης προπαγάνδας" κάθως για  τους συγχρόνους του δεν ήταν ο "πρώτος τη τάξει" ποιητής αλλά ο τρίτος (πρώτος ήταν ο Μαρλοουή) και μόλις τον 18ο αιώνα (υπο την επίδραση Γερμανών "Σαικσπηριστών") πήρε την θέση που γνωρίζουμε.Εξάλλου η ανερχομένη "Πουριτάνική μερίδα" ήταν απροκάλυπτα εχθρική στο θέατρο εν γένει αρα και στον Σαίσπηρ πράγμα το οποοίο αποκλεεί το ενδεχομένο χρήσης του από αυτήν. Χαρακτηριστικά (ο κάποτε θαυμαστης του Σαιξπήρ)Τζών  Μιλτόν καταλόγιζε  ανάμεσα στα ελλατώματα του Καρόλου Α! της Αγγλίας την συμπάθεια του για τον Σαιξπηρ,Επιπλέον η Αγγλία την περίοδο του Σαιξπήρ δεν "παρήγαγε" θεόλογια αλλά την "εισήγαγε" από την Ευρώπη (ο αγγλικάνισμος είναι κατά μείζωνα λογο επηρέασμένος από τον Λουθηρανισμό ενώ ο Πουριτανισμός από τον Καλβίνσμο και επιπλέον μεταξύ του πρόδρομου της Μεταρυθμίσης Γουίκλιφ και του εισηγήτη του Μεθοδισμού Γουέσλευ δεν υπάρχει  "μείζων" Άγγλος θεολόγος με πρωτότύπη σκέψη) άρα ο Σαισπήρ δεν θα είχε και πολλά "θεολογικά μυνημάτα" να μετάφερει/διαδώσει ακόμαι και αν υποτεθεί χάρην συζήτησης ότι "κάποιοι" θα τον θεωρούσαν αρκέτα αξιόλογο για αύτο το ρόλο...Ας σημειωθεί επίσης ότι η απόδοση των έργων του στον De Vere δεν πηγάζει τόσο από τύχον ομοιώτητα των έργων αλλα από την υπόθεση ενός καθηγήτη της Οξφόεδης γύρω στα 1900 ότι ο Σαισπήρ παραήταν ταπείνης καταγωγής για να κατέχει τις γνώσεις κλασσικής φιλολογίας που αναφετονται στο έργο τοτ Σαιξπήρ..Παρόμοια είναι και η στήρικη της υποψηφιότητας ΜπαίκονΑρα τοδικό μου συμπέρασμα είνσι ότι ο Σαιξπήρ ήταν όντως ο συγγραφέας των έργων καθώς τότε δεν τον θεώρειτο τόσο σημαντικός ώστε να τον χρήσιμοποιήσουν είτε ως μάσκα είτε ως αγωγό προπαγάνδς σε μείζωνα βαθμό....

Β)Οτι υπάρχει συγκρούση Αγγλίας και Σκωτιάς (η οποιά πρωτοεκδηλώθηκε ως συγκρούση Νορθούμβριας και Πικτών περίπου χίλια χρόνια πρίν τον Σαιξπήρ και η οποιά δεν έχει σιγήσει ούτε τώρα) αύτο είναι σίγουρο, αλλά από την άλλη αυτή η αντιπαράθεση δεν έχει να κάνει με την ρήξη καθολικών και προτεσταντών καθώς στην περιόδο του Σαιξπήρ η Σκώτια γινόνταν και αυτή προτεσταντική χώρα (αν και αντιθέτα με ότι συνέβαινε στην Αγγλία η διαδικάσια ήταν απο κάτω δηλάδη από τον λαό στους ευγενείς χάρη στον Νόξ και τους ακολούθους του).Μετα τον θάνατο του Σαιξπήρ  βέβαια θα φαίνονταν ότι ο Προτεσταντισμός στην Σκωτία  δεν ήταν το ίδιο "ον" με τον αντίστοιχο της Αγγλίας και οι επακόλουθη συγκρούση (δύο "Πόλεμοι των Επισκόπων" στα τέλη της δεκαετίας του 1630) θα έβαζε το "προσάναμα" για τους μετέπειτα  "Αγγλικους" Εμφυλιούς της περιόδου 1642-1651 αν και αυτό δεν θα μπορούσε να προβλεφθεί στην περιόδο του Σαιξπήρ.Σ΄αυτούς τους πολέμους ο "χριστιάνικος διχασμός" όχι μόνο δεν θα επισκιάσκει αλλά μαζί με το "συνταγματικό" ζήτημα (απολύτη μόναρχία ύπο τον Κάρολο τον Α! Αγγλίας και Σκωτίας χωρίς κοινοβούλιο ή όχι;)θα αποτέλεσουν τις αιτίες τους.Επιπλέον αυτή η θελογική σύγκρουση θα αποτελέση και το βασικό στοιχείο της νομιμότητας του Κρομγούελ ως ηγέτη- "Λόρδου -Προστάτη" και προς τα τέλη της ζωής του ουσιαστικά βασιλια χώρις στέμμα της Αγγλίας Σκωτίας και Ιρλανδίας.Για αυτό εξαλλού και παρούσιαζονταν στην δική του προπαγάνδα ως "Νεός Μωησής" και η Αγγλία ως "Νέο Ισράηλ" (συμπτωματικά ο Κρομγούελ ήταν αύτος που επέτρεψε την επισήμη επανεγκατάσταση των Εβραίων στην Αγγλία)