Η ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΟΠΩΣ ΤΗΝ ΕΙΔΑ

Η ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΟΠΩΣ ΤΗΝ ΕΙΔΑ
Έτυχε να ‘εχω παραγγείλει ένα βιβλίο από το βιβλίο απο το Foyles επι της New Oxfrord Street (ο πλησιέστερος σταθμός του Μετρό ονομάζεται Leicester Square) και είχα κανονίσει να πάω να το παράλαβω καθώς μετα ηθέλα να πάω στα Εθνικά Αρχεία (National Archives) στο Kew Gardens για ερεύνα.Ομώς πήγα αργότερα από ότι προπραματίζα και έτσι βγήκα ακριβώς την στιγμή που περνούσε η εμπροσθοφυλακή της πορείας εξω απο το Foyles.Είδα πολλές αναρχικές σημαιές
και πολλλούς κοκουλοφόρους με μαύρα μπουφάν με πράσινους χιαστί σταυρούς. (Δεν ξέρω αν αυτό σημαίνει κάτι) οι οποίοι φορούσαν μαντήλια στο πρόσωπο και είχαν ύφος ανθρώπων που “πήγαιναν γυρεύοντας για καύγα”.Για αυτο το λόγο και δεδομένου οτι η περιόχη έχει΄τα περισσοτέρα βιβλιοπωλείο στο Λονδίνο (για αυτο εξάλλου και είναι και η αγαπημένη μου περιοχή) στην πρώτη εύκαιρια μπήκα σε ένα άλλο βιβλιοπωλείο και να περιμένω μέχρι να ηρεμήσουν τα πνεύματα όταν ξαναβγήκαι εδα τους διαδηλωτές να έχουν αντιστρέψει πορεία συνοδευόμενοι από την Αστυνόμια και είδα να εχει εκτοξευτεί μπογία σε ένα υποκατάστημα της HSBC. Επισής είδα και έναν διαδηλωτή με την σημαία του Αγίου Γεωργιού όπως και έναν με σημαία της Σκωτίας και έναν αλλο με γαλαζοπράσινο τάρταν δηλαδή το σκωτζέζικο αντιστοίχο της φουστάνελλας. Όταν έφτασα στο σταθμό Leicester Square είδα 4 μεσήλικες τύπους με σημαίες του κόμμστος των Φιλελευθέρων-κίτρινες και μαύρες με ένα πτηνό (μήπως ήταν προσπάθειο για αντιδιαδήλωση;)Πάντως το μόνο που έκαναν ήταν να ρίξουν μια ματιά έξω από το σταθμό και να ξαναμπούν μέσα.Διαδηλωτές επίσης σηνάντησα και στρο Kew Gardens αν και σαφώς λιγοτέρους πιο “πολιτισμένους” και μεγαλύτερους σε ηλικία απο αυτούς στο Leicester Square (ορισμένοι μάλιστα είχαν και πλακάτ του σωματείου UNITE των Δημοσιών Ηπαλλήλων καθώς και συνοδεύονταν από τις οικογένιες τους ) Τέλος είδα κόσμο που έφευγε από την διαδήλωση (κρατούσαν τα σχετικά πλακατ μέσα στα βαγόνια του Μετρό) κατά την διαρκεία της επιστροφής μου απο τα Αρχεία Γενικά πάντως το κλίμα απο ότι είδα δεν ήταν και πολύ ταραχώδες καθώς δεν είδα να χρησιμοπουούνται δακρύγονα ούτε αν επεμβαίνει η έφιππη Αστυνομία

ΘΛΙΨΗ

Ανώνυμος είπε...

"Γραμμένο μέ κόκκινο


Η θάλασσα,τό δάκρυ τού χρόνου,
σέ ποθεί νά τήν κολυμπήσεις.
Η μουσική,ο ήχος τού χρόνου,
σέ νοσταλγεί νά παίξεις μαζί της.
Ο ρυθμός,τό βήμα τού χρόνου,
σέ καλεί νά χορέψεις μαζί του.
Τά πουλιά,τά φτερά τού χρόνου.
λυπούνται γιά τό σπουργίτι πού χάσανε.
Ο αέρας,η ανάσα τού χρόνου,σέ ζητάει/νά σού δώσει πνόη,νά τού δώσεις π ν ε ύ μ α.
Η άνοιξη,η νιότη τού χρόνου,
σέ θυμάται καί δυστροπεί,
φέτος δέν ήρθε καθόλου."

Ανδρέας Παναγόπουλος

1η Μ.ΑΛ(Γ'Μοίρα Α.Κ.)

Ο Γιαουρτάς (ΠΙΓΚΟΥΙΝΟΣ)

Ο Γιαουρτάς

Στίχοι: Βασίλης Μποέμης
Μουσική: Βασίλης Μποέμης
Πρώτη εκτέλεση: Περικλής Βάγιας

Άλλες ερμηνείες:
Μπάμπης Γκολές
Μπάμπης Τσέρτος

ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ

Μήν ξεχαστώ,μήν ξαστοχήσω...
Θυμήσου με...Δέν σέ Ξεχνώ..
Σέ περιμένω σήμερα,αύριο,αίώνες!
Ίσως τό δέντρο τής "Λευτεριάς",θέλει αίμα παλικαριών γιά νά βγάλει ανθούς καί νά βλαστήσει...
Δέν Ξεχνώ,κι αφήνω τίς πληγές ολάνοιχτες νά αιμοραγούν,μή καί μέ πάρει ο Ύπνος τής Λήθης!
Γ'Μ.Α.Κ.(1η Μ.ΑΛ.)

ΚΑΛΑΝΤΑ 2011

ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΑ ΚΑΛΑΝΤΑ
2011

Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά
η τσίπα μπήκε στη γωνιά
κι όλα πηγαίνουν πρίμα
σαν πέτρα πα’ στο κύμα.

Γιατί αφού κόπηκε ο μιστός
τι να σου κάνει κι ο Χριστός -
είτε έρθει είτε την κάνει
η Ελλάδα δεν τη βγάνει.

Καλή χρονιά πρωθυπουργέ
του παπατζή Γέρου εγγονέ
που το παπατζηλίκι
στ’ άφησε με διαθήκη.

Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά
Γιωργάκη, γλώσσας συ φονιά
που αν είχε νου και γνώση
θα σ’ είχε αυτή σκοτώσει.

Γεια σου και σένα Σαμαρά
το φασισμό που με χαρά
έφερες στην Ελλάδα
και τον σκορπάς αράδα.

Καρατζαφέρη –δυστυχώς
είναι ο ο ΛΑΌΣ ναζιστικός,
του Χίτλερ συ παιδάκι-
μ’ άφησε και μουστάκι…

Και συ το Λαό μην τον ακούς
Βουλή, και τρώγε άνευ αιδούς
και «κλέφτες!» ας φωνάζει-
περί άλλα αυτός τυρβάζει:

μπάλα μονάχα θέλει αυτός
και άλλο τίποτα ευτυχώς-
σε ζώα κουμάντο κάνεις
καημό λοιπόν μη βάνεις.

Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά
πουλάκια πάνω στα κλωνιά!
Ψηλά όπου πετάτε
ας ήταν να μας πάρτε,

μιας και για μας κάτω εδώ
αλλιώς δεν έχει άνοδο
αφού πλην άνω-κάτω
είμαστε κι όλο κάτω…

Αρχιμηνιά λαών ταγοί
που καταφάγατε και γη
και ουρανό και άστρα
αρνάκι σαν σε γάστρα.

Αρχιχρονιά και σύμπαν συ
όπου χωρίς σταλιά κρασί
μεθάς κι όλο γυρίζεις
και μόνο εμάς ζαλίζεις.

Θεέ καλή χρονιά και σε
που με μια κίνηση αρασέ
τα βάρη, άλλων σηκώνεις
κι άλλους τους χαντακώνεις.

Και συ καλέ και καρδιακέ
φίλε πιστέ, μοναδικέ
έλα, και, όλη, Χάρε,
την ανθρωπότη πάρε.

Γιώργης Χολιαστός

ΚΆΛΑΝΤΑ 2010

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΆΤΙΚΑ ΚΆΛΑΝΤΑ

Καλήν ημέραν άρχοντες
κι αν είναι ορισμός σας
για μια τερατογένεση
να πω στ’ αρχοντικό σας.

Μνημόνιο εγεννήθηκε
στων Αθηνών την πόλη
χαζά γελάει ο λαός
λυπάται η φύση όλη.

Και μια σπηλιά της Βηθλεέμ
η Αθήνα έχει γίνει
βόδια καθώς εσείς αφού
κι αυτή εντός της κλείνει.

Βόδια που δέχονται βουβά
ζέψιμο και βουκέντρα
ενώ γι αυτά δακρύζουνε
πουλιά, λουλούδια, δέντρα.

Και με Ιωσήφ πια Όλι Ρεν,
τη Μέρκελ Παναγία,
αντίο χριστουγεννιάτικες
και λάμψη και μαγεία.

Κι αντί των μάγων των γνωστών,
μια φτώχεια ως τα μπούνια
μάγοι άλλοι σας εφέρανε:
Τρισέ, Στρος Καν, Αλμούνια.

Καλήν ημέραν άρχοντες
που ο πρωθυπουργός σας
χοντρό σας κάνει δούλεμα
που όλο είναι δικό σας-

που όταν σας σφάζει λέει πως
σεις κάνετε θυσίες,
ενώ αυτός στον Μαμωνά
κάνει ανθρωποθυσίες.

Μα εκτός από τα ψέματα
που τόσο σας αρέσουν
και μιαν αλήθεια θα ειπώ
μαζί όλα να δέσουν.

Και η αλήθεια είναι μια,
πως σεις μονάχα φταίτε
όσο και να χτυπιόσαστε
και ό,τι και να λέτε-

πως η Αθήνα Βηθλεέμ
αν σήμερα έχει γίνει
είναι που βόδια όπως εσείς
κι αυτή εντός της κλείνει!

Γιώργης Χολιαστός

ΟΡΓΗ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΉ, 30 ΙΟΥΛΊΟΥ 2010

ΣΤΟΥΣ ΕΠΙΤΑΓΜΈΝΟΥΣ
ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΑΡΑΔΌΘΗΚΑΝ

Μπράβο φίλοι μου καλοί
που αποφασίσατε
και του χάρου το φιλί
στο ΠΑΣΟΚ χαρίσατε.

Κι αν εκείνο θα χαθεί
πια η χώρα έπεται
που γι αυτήν κάθε ψυχή
και πονάει και ντρέπεται.

Κι ύστερα όλοι μαζί
χώρα μια θα χτίσουμε
που σ’ αυτήν χαρά να ζει
ευτυχείς να ζήσουμε.

Κι ο καθείς απ’ της τιβί
τα αισχρά τ’ ανδράποδα
τα ραδίκια από τη γη
θα θωρεί ανάποδα.

(Α! Τον Κώνστα που είναι βλαξ
μόνο ν' απαλλάξουμε
αν ως τότε πυξ και λαξ
άλλοι δεν τον θάψουνε.)

Les Miserables (U.S. version)

Les Miserables (U.S. version)

The song that rocks the theater rocks the Wisconsin Capital.
Here are the lyrics:
Do you hear the people sing?
Singing a song of angry men?
It is the music of a people
Who will not be slaves again!
When the beating of your heart
Echoes the beating of the drums
There is a life about to start
When tomorrow comes!

Will you join in our crusade?
Who will be strong and stand with me?
Beyond the barricade
Is there a world you long to see?

Then join in the fight
That will give you the right to be free!

Do you hear the people sing?
Singing a song of angry men?
It is the music of a people
Who will not be slaves again!
When the beating of your heart
Echoes the beating of the drums
There is a life about to start
When tomorrow comes!

Will you give all you can give
So that our banner may advance
Some will fall and some will live
Will you stand up and take your chance?
The blood of the martyrs
Will water the meadows of France!

Do you hear the people sing?
Singing a song of angry men?
It is the music of a people
Who will not be slaves again!
When the beating of your heart
Echoes the beating of the drums
There is a life about to start
When tomorrow comes!

ΕΥΓΕΝΙΑ

"ΕΥΓΕΝΕΙΑ


Κάνε τόν πόνο σου άρπα.
Καί γίνε σάν αηδόνι,
καί γίνε σά λουλούδι.
Πικροί όταν έλθουν χρόνοι,
κάνε τόν πόνο σου άρπα
καί'πέ τονε τραγούδι.

Μή δέσεις τήν πληγή σου
παρά μέ ροδοκλώνια.
Λάγνα σού δίνω μύρα
-γιά μπάλσαμο-καί αφιόνια.
Μή δέσεις τήν πληγή σου,
καί τό αίμα σου,πορφύρα.

Λέγε στούς θεούς "νά σβήσω!"
μά κράτα τό ποτήρι.
Κλότσα τίς μέρες σου όντας
θά σού'ναι πανηγύρι.
Λέγε στούς θεούς "νά σβήσω!"
μά λέγε το γελώντας.

Κάνε τόν πόνο σου άρπα.
Καί δρόσισε τά χείλη
στά χείλη τής π λ η γ ή ς σου.
΄Ενα πρωί,ένα δείλι,
κάνε τόν πόνο σου άρπα
καί γ έ λ α σ ε καί σ β ή σ ο υ."
ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΥΩΤΆΚΗΣ

ΑΝΥΠΑΡΞΙΑ

"ΑΠΟΔΗΜΙΑ

Όταν δέν θάμαι πιά,
Όταν θάχω σκεπάσει τό πρόσωπο
Μ'ένα θαμπό πανί,μιά προσωπίδα,

Καθώς οι μεταμφιεσμένοι,οι προσωπιδοφόροι.

Ότάν θάχω περάσει πέρ'απ'τά βουνά
Τά σταθερά αμετάτρεπτα σ ύ ν ο ρ α.

Εκεί πού πάν καί χάνονται τ'αγύριστα π ο τ ά μ ι α.

Όταν θάχω μακρύνει θυμήσου με,
Πές τ'ονομά μου,φώναξέ με,
Μήν ξεχαστώ,μήν ξαστοχήσω*."
Γ.ΘΕΜΕΛΗΣ